Landbouwkundige en socioloog
Derryck Ferrier
is op 88-jarige leeftijd overleden.

Landbouwkundige en socioloog Derryck Ferrier is op 88-jarige leeftijd overleden.

Derryck Ferrier en zijn echtgenote Carmen op hun zestigste huwelijksdag in 2019

Deryck Ferrier ontvangt op 8 mei 2019 zijn eredoctoraat in de Centrumkerk

PARAMARIBO - Deryck Ferrier is niet meer. Hij is vannacht op 88-jarige leeftijd overleden, bevestigt de familie vrijdagochtend tegenover de Ware Tijd.

Ferrier wordt in Suriname gezien als de 'ideologische grondlegger' van het baggerproject van de Surinamerivier. De ingenieur had het plan namelijk al in de jaren tachtig van de vorige eeuw ontwikkeld tijdens de 'bauxietcrisis' en presenteerde het aan vrijwel alle regeringen, gevraagd en ongevraagd, zonder dat het ooit van de grond is gekomen.

Ferrier werd vaker zijn mening gevraagd over het baggeren van de Surinamerivier. Tijdens de ondernemersavond van de Kamer van Koophandel en Fabrieken in juli 2018 bleef hij stilstaan bij de economische gevolgen van het dichtslibben van de vaargeul van de Surinamerivier. Hij zei daarbij dat er geen betere haven is wat toegankelijkheid (diepgang) betreft tussen de Orinoco- en Amazonerivier dan de haven van het estuariene gebied van de Surinamerivier. "Als we kijken naar de noordkust van Zuid-Amerika is de enige havenfaciliteit die we hebben die dus conventionele zeeschepen van reguliere diepgang kan accommoderen de Surinamerivier."

Na gekibbel tussen minister Riad Nurmohamed van Openbare Werken en parlementariër Asiskumar Gajadien (VHP) over het huidige baggerproject, zei Ferrier in februari 2021 tegen de Ware Tijd onder meer dat Suriname dringende behoefte heeft aan het digitaliseren van de scheepvaart. Dat zal ervoor zorgen dat schepen probleemloos de haven kunnen binnenvaren.

Ook over andere zaken liet hij zich uit. In juli 2021 zei hij bijvoorbeeld in gesprek met de Communicatiedienst Suriname dat het land in de tien jaar daarvoor een verschrikkelijke vorm van onverantwoorde overconsumptie heeft gekend, waardoor veel productieprocessen zijn gaan stagneren of zelfs helemaal verdwenen. In dat gesprek noemde hij het overheidsapparaat "de steeds groter geworden consument".

Eredoctoraat

Ferrier is de oudste zoon geweest van Johan Ferrier, de eerste president van Suriname en broer van Cynthia McLeod. Op 8 mei 2019 kreeg de landbouwkundige en socioloog met zijn rede 'Moderne uitdagingen voor de evolutie van welvaart en welzijn in de vrije Surinaamse samenleving' een eredoctoraat van de Anton de Kom Universiteit van Suriname vanwege zijn verdiensten aan de wetenschap en zijn indrukwekkende bijdrage aan de ontwikkeling van Suriname.

Het opvallendste aan Ferrier was volgens de eredoctorale commissie van de universiteit, de passie waarmee hij zich werpt op het onderzoeken van maatschappelijke, sociale en economische ontwikkelingen. De tot doctor benoemde wetenschapper richtte in 1971 het Centrum voor Economisch en Sociaalwetenschappelijk Onderzoek (Ceswo) op, waarvan hij algemeen directeur was. Hij werkte daarvoor op het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij. Van 2001 tot 2010 was hij ook president-auditor voor de Landbouwbank.

Literaire werken

Ferrier, die meer dan zestig jaar getrouwd is geweest met Carmen Tjon-A-Joe met wie hij vier kinderen - twee jongens en twee meisjes - kreeg, heeft ook enkele boeken geschreven. In 'In de ban van de bosgeest, ontmoetingen met Panaike' beschreef hij zijn belevenissen met de eerste werknemers van Ceswo. Het boek werd pas in december 2020 uitgebracht. Daarvoor had hij wel enkele tientallen exemplaren laten drukken voor kennissen.

Ferrier werkte ook aan het driedelige boek 'Bij ons op plantage'. Verder schreef hij een bundel met korte verhalen die zijn gebaseerd op zijn eigen leven en werkte hij aan het drieluik 'Ontraadseling van enigma's van Amazonia en de Wilde Kust', waarin een verklaring wordt gegeven voor de inheemse taal.

Roy.khemradj
ABC Radio Nieuws 10 januari 2022

Cynthia Mcleod

Cor Pigot

Professor Anthony Caram ABC Radio Nieuws 10 januari 2022

Deryck Ferrier
is heengegaan

Deryck Ferrier tijdens zijn presentatie in de Centrumkerk in mei 2019. Hij kreeg een eredoctoraat van AdeKUS.

Socioloog en landbouwtechnoloog, Deryck Ferrier (88), is niet meer. Hij is vannacht overleden. Ferrier is ook bekend als een 'zeer gepassioneerde onderzoeker'. Hij kreeg in 2019 van de Anton de Kom Universiteit van Suriname de eredoctoraat in de Geesteswetenschappen toegekend.

Deryck was de oudste zoon van de eerste president van Suriname, Johan Ferrier. In ABC Actueel is vanmorgen stilgestaan bij het heengaan van Ferrier. Hij was de man van het eerste uur bij de start van Welingelichte Kringen. Hij plaatste vaak kritische kanttekeningen op het nieuws. Hij was jarenlang ook mede commentator in het programma Zorg en Hoop, gepresenteerd door Roy Khemradj.

Ferrier was directeur van het Centrum voor Economisch en Sociaal Wetenschappelijk Onderzoek. Hij heeft diverse publicaties op zijn naam staan. Ferrier heeft zich ook ontpopt als romanschrijver met zijn boek In de ban van de bosgeest.

In memoriam:
Deryck Ferrier - kleine vraag, groots antwoord

Deryck Ferrier                           

Verblijvend in Suriname zou ik vrijdag koffiedrinken met Deryck, een van de personen die ik interviewde voor de biografie in wording van dr. ir. Frank Essed. Na zijn enthousiaste reactie op de eerste vijf concepthoofdstukken – hij was meelezer – mailde ik hem onlangs het vervolg. Daar komt Deryck de decembermaand wel mee door, dacht ik. Hij was toch thuis, herstellend van Covid waarover hij me aan de telefoon uitvoerig had verteld. Maandag verraste ik hem met een telefoontje dat ik in het land ben en hij heette mij met een inmiddels beter klinkende kortademige stem hartelijk ‘wees welkom’ en vertelde dat het hem qua gezondheid goed ging.

Bij de koffie zouden we ook praten over de uitgave van zijn trilogie Ontraadseling van enigma’s van Amazonia en de Wilde Kust, waarvoor ik hem in contact had gebracht met Uitgeverij Verloren in Hilversum, gespecialiseerd in historische uitgaven. Over zijn vorig boek In de ban van de bosgeest – ontmoetingen met Panaike vond hij het maar ‘nonsens’ dat Inheemsen vonden dat er een heruitgave moest komen waarin de woorden Indiaans en Indianen vervangen dienden te worden, vertelde hij, toen ik informeerde hoe de verkoop loopt.

Deryck, sinds 1971 directeur van het CESWO, werd wisselend aangeduid als socioloog, sociaaleconoom en zelfs als agro-economisch socioloog. Voor alle zekerheid mailde ik hem de eenregelige vraag: ‘wat heb je precies gestudeerd en hoe moet ik je noemen’ – citerend in het Essed-project. Eind november antwoordde Deryck:

‘De omschrijving van mijn studie kan als volgt worden verwoord. Ik heb gestudeerd aan de Universiteit van Wisconsin in Madison, in de Staat Wisconsin, waar ik met mijn diploma van de Rijks Hogere School, voor Tropische Landbouw in Deventer (Nederland) na een vergelijkend bachelors examen, voorwaardelijk werd toegelaten tot het Department for Agricultural Sciences. Van daaruit mocht ik colleges volgen om te kunnen kwalificeren voor toelating tot de Graduate School for Social Sciences, waar ik uiteindelijk afgestudeerd ben als Master of Science in de Sociology. In aansluiting daarop heb ik een extension college gevolgd om aan deze mastergraad ook de graad van Masters of Science in Rural Sociology te verkrijgen.

Rural sociology laat zich echter niet vertalen als agro-sociologie, omdat het een specialisatie betreft gericht op analyse van de betrekkingen tussen de demografische, culturele, economisch/technologisch- en politiek/sociale ontwikkelingen die richting, vorm en inhoud geven aan het maatschappelijke gebeuren in landelijke gebieden en aan de betrekkingen tussen landelijke en stedelijke conglomeraten. Agro-sociologie is gericht op enkel de organisatie van de productie in de agrarische sector en vormt in die hoedanigheid een bescheiden onderdeel van het studiegebied van de rurale sociologie. De laatst genoemde discipline vertoont in feite veel meer overeenkomst met wat in Nederland wordt gedoceerd onder de naam Economische en Sociaal Geografische wetenschap, sinds jaren ook wel Ruimtelijke Wetenschappen genoemd.

Mijn werk als onderzoeker/planner heeft mij wel gebracht om me te gaan verdiepen in tal van andere disciplines. Ik heb mij gedurende mijn hele leven op het systematisch bestuderen van alles en nog wat toegelegd, w.o. cultureel antropologische en sociaal/historische studies, bedrijfseconomie, monetaire economie, ecologie, verkeersorganisatie en transportstudies, uiteindelijk ben ik op het laatst ook nog terecht gekomen in de linguïstiek. Hopend dat dit je een beeld geeft, stel ik je voor om mij toch maar gewoon als 'socioloog' aan te duiden.’

Typisch Deryck, want dit antwoord had ik niet verwacht.

Als eindredacteur van het wekelijkse radioprogramma Zorg en Hoop van de NOS, trok ik in 1995 Deryck aan als nieuwscommentator en maakte ik kennis met zijn systematische werkwijze. Op vrijdagavond hadden wij een voorbespreking en na afstemming van de ‘nieuwsagenda’ kroop hij in het weekend achter de computer en schreef wat hij zou vertellen in de live-uitzending. Toen hij in het begin zijn teksten mailde, schrok ik, bang dat hij monotoon zou overkomen. Daar was gelukkig geen sprake van – alle Ferriers zijn gezegend met de vertelkunst van hun vader.

Niet alleen daarom was het aangenaam naar Deryck te luisteren; hij was ook de man die als wetenschapper, onderzoeker en planoloog, de geschiedenis van ja ... wat niet over en in Suriname kende. Een levende en levendige encyclopedie die je ook nog de grotere verbanden aanreikte, waardoor men eigen kennis en inzicht kon verrijken en met zijn tone of voice en oneliners ergernis of verontwaardiging liet blijken over wat niet in de haak was. Bijvoorbeeld over de bouw van een brug over de Corantijnrivier: “Die rivier is van ons, dus er valt niets met Guyana te onderhandelen” en over het baggeren van de Surinamerivier: “Als je geen exportproductie hebt slipt die rivier zo weer dicht.”

In 2008 werd het radioprogramma in Hilversum opgeheven, maar het contact met Deryck bleef en ontwikkelde zich tot een vriendschap waarbij wij elkaar wederzijds hielpen met van alles en nog wat. Suriname bezoeken betekende verplicht koffiedrinken op Derycks kantoor. De herinnering die ik vooral aan Deryck bewaar is dat hij een man was die fatsoen en decorum hoog had en hield! In het hedendaagse Suriname zijn het de Bordo’s die het beeld in de samenleving bepalen én beheersen met hun onfatsoen.

Roy.khemradj@gmail.com